آیا می دانید تاریخچه درخت خرما و مبدا پیدایش آن به چه زمانی می رسد؟ در این مقاله تاریخچه و مبدا پیدایش درختان خرما را شرح می دهیم.
خرما میوه ای بسیار قدیمی است و نام آن در کتاب مقدس ۴۲ بار تکرار شده است. این میوه پر خاصیت برای مردم کشور های اروپایی و آمریکایی تا حدودی نا آشناست و از آن فقط در کیک و شیرینی استفاده می کنند. اما در خاورمیانه بویژه در کشور های عربی بعنوان یک غذای اصلی بشمار می رود.
وضع قرار گرفتن برگ های خرما و شکل ظاهری آن به ویژه ساقه ای که دارد، موجب شده است تا برخی از گیاه شناسان قدمت آن را به دوره اولیه زمین شناسی برسانند. یعنی درخت خرما از لحاظ شکل ظاهری شبیه آن گروه گیاهانی که در باتلاق ها و مرداب ها می روییدند بوده است.
برخی از محققان زادگاه اولیه و تاریخچه درخت خرما را هند غربی و برخی دیگر خلیج فارس می دانند. یک نشریه بین المللی د تونس که درباره خرما منتشر می شود، اصل خرما را بیابانی دانسته و اولین محل پیدایش آن را بین النهرین و خوزستان برشمره و اظهار می کند که از آنجا به شمال آفریقا و هند رفته است.
درخت خرما
مبدا نخل در عهد باستان نا معلوم است. در بنای یکی از کهن ترین آثار تاریخی جهان، یعنی مبدا خدای ماه نزدیک اور در عراق، از دخت خرما استفاده شده است. بنابراین مسلم است که بین ۴۰۰۰ تا ۵۰۰۰ قبل این درخت شناخته شده و پرورش داده می شد.
این هم بخوانید: خرما میوه حیات، سلامت و برکت
این معبد و اشیای کشف شده مربوظ به دوران تاریخی هم زمان با آن نشان می دهد که سازندگان آن مردمی کاملا پیشرفته بوده اند. از این رو محتمل است که دست کم مردم آن روزگار به کشت و زرع خرما اشتغال داشته اند.
یک دوره پس از آن یعنی در عصر امپراتور آشور، نقش نخل های طراحی شده در نقش های برجسته نینوا دیده می شود. در این کنده کاری ها نقشی بال دار با مخروطی در کنار آن نشان داده می شود. در گذشته چنین می پنداشتند، که این نقش مبیّن گرده افشانی خرماست.
درختان خرما نزد مصری ها احترام بخصوصی داشته است . از خطوط تصویری مصر مشخص می شود که نخل علامت شاخص سال و شاخه آن علامت ماه بوده است و این خود دلیلی است بر اینکه نخل بعنوان چیزی متداول در مصر قدمت زیادی داشته و به احتمال بسیار در مراحل بسیار اولیه تمدن این کشور، کشت و پرورش آن مرسوم بوده است.
